Ο Μιχάλης Μυτακίδης για το νέο δίσκο των "La Bruja Muerta" για το live στο Gagarin το Σάββατο (05/11) και για το "σκοτεινό παραμύθι". (vids)
Από τον Γρηγόρη Μπάτη
Μια συνέντευξη με τον Μιχάλη Μυτακίδη (γνωστό ως B.D. Foxmoor) δεν είναι κάτι συνηθισμένο, δεν είναι όπως όλες οι άλλες, πολύ περισσότερο για μένα που τον ακολουθώ και έχω μεγαλώσει μουσικά μαζί του από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στην εφηβεία φορώντας φαρδιά ρούχα. Και να ήθελα άλλωστε να τον ξεχάσω δεν θα μπορούσα, αφού όποτε ακούω κάποιο κομμάτι του, η μάνα μου φέρνει τον χρόνο καμιά 15αριά έτη πίσω, τότε που την έβαλα να ακούσει το «Άκου μάνα» και είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό, κι ας μην της αρέσει η hip hop. Λογικό…
Αυτή ήταν και είναι, η ιδιαιτερότητα του Foxmoor, των Active Member και γενικώς της Low Bap. Μπορεί το μουσικό είδος να μην αρέσει σε όλους, όμως άπαντες απολαμβάνουν τον στίχο. Ο Μιχάλης έκανε τους μεταλάδες να ακούνε τραγούδια του και να σχολιάζουν κάτω από τα videos και τους ροκάδες (Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά) να συνεργαστούν μαζί του παλιότερα.
Της φωτιάς οι μάγοι: «Στη φωτιά ρίχνω όλα τα ταμένα, όνειρα πάρτε με μαζί κι έμενα, να χαθώ σε τραγούδια περασμένα, κάπου εκεί όσα έχω χρεωμένα ζω».
Έτσι ήταν και είναι. Δεκτικός στο καινούργιο και ενωτικός, εκτός κι αν τον πρόδιδες. Η προδοσία είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, που υπάρχει στη ζωή του Μιχάλη, αλλά η ιστορία δίνει απαντήσεις. «Ρε που είναι όλοι αυτοί;».
Κάνε μου τη χάρη: «Σ’ αυτά τα μέρη από παλιά μας ζώνουν τα φίδια, δεν βρήκε ούτε ένα ρε, να κουβαλάει πάνω του αρχ%&(…»
Το άγχος λοιπόν ήταν αρκετό, όμως ο Μιχάλης σε κάνει από την πρώτη στιγμή να νιώθεις άνετα σαν να γνωρίζεστε χρόνια (εγώ τον γνωρίζω μέσα από την πορεία του, την δισκογραφία του και τα live του), σαν να είσαι μέλος της οικογένειάς του. Σ’ αυτό άλλωστε πάντα ήταν καλός, ο Big Daddy της «οικογένειας» του Low Bap. Μιας οικογένειας που έγιναν μέλη, την ακολούθησαν και την ακολουθούν χιλιάδες άνθρωποι, εδώ και 20 ολόκληρα χρόνια.
«1000 τραγούδια για την αλεπού του βάλτου»
Ναι, πέρασαν κιόλας είκοσι χρόνια! Είκοσι χρόνια και 1.000 τραγούδια από έναν σύγχρονο ποιητή που γέννησε η χώρα μας. Ο ίδιος πάντως προτιμά να χαρακτηρίζει τον εαυτό του: «Σα καταραμένη σκιεράτσα που προσπαθεί χωρίς καπετάνιο να κουρσέψει την αλήθεια στα βαθύσκιωτα κι άλλες φορές σαν την αλεπού καθισμένη ψηλά να κοιτάει το βάλτο και να χαμογελάει. Άντε βγάλε συμπέρασμα».
Ο νέος δίσκος των La Bruja Muerta είναι αρκετά σημαντικός για την μεγάλη ιστορία του Foxmoor και αυτό γιατί όπως προανέφερα φτάνει αισίως τα 1.000 τραγούδια. Όταν τον ρώτησα αν γράφει σε κάθε στιγμή της ζωής του και πώς προλαβαίνει, εκείνος μου μίλησε για το τίμημα, το οποίο όμως δεν θέλει να μοιράζεται: «Θα προτιμούσα να σου πω τι έχω χάσει όλα αυτά τα χρόνια σ’ αυτό το βάθεμα αλλά θα σου ‘κανα την συνέντευξη μελό. Ασ’το για άλλη φορά. Το τίμημα είναι το μόνο που δε μοιράζεσαι με κανέναν. Αλλά με κανέναν!».
Πίσω δε γυρνάω: «Σκύλα ζωή σ’ έμαθα πια, γι’ αυτό γουστάρω που γερνάω..»
«Υπάρχουν τραγούδια που δεν θέλω να λέω πάντα»
Απ’ αυτά λοιπόν τα χίλια τραγούδια εγώ δεν θα άφηνα κανένα απ’ έξω. Ο ίδιος απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Υπάρχουν απλά κάποια τραγούδια που θα ‘ θελα να μη τα λέω πάντα στα live, απλά ξέρω ότι ο κόσμος τ’ αγαπάει γι αυτό και τα λέω. Απλά αυτό».
Κι αν η γκάμα των τραγουδιών του είναι μεγάλη και το παρελθόν πάντα μας διδάσκει, ο Μιχάλης προτιμά ένα κομμάτι από το τελευταίο δίσκο των Active Member για να δώσει τίτλο στη μεγάλη του καριέρα.
Στων βουβών την εσχατιά: «Γιόμισε μίσος το μυαλό μου το ρηχό, ζητάω εκδίκηση για κάθε ένα φτωχό, να φύγουν άκλαυτοι μέσα σε μια νυχτιά, τα λαμόγια από των βουβών την εσχατιά…»
«Δεν πιστεύω στους σωτήρες»
Ο Μιχάλης ποτέ δεν υπήρξε μέλος του συστήματος. Είτε αυτό είναι το μουσικό, είτε το πολιτικό, είτε το κοινωνικό. Αυτό βέβαια έχει το αρνητικό πως πολλά τραγούδια –ποιήματα του, δεν τα ξέρει ο κόσμος. Εγώ προσωπικά πολλές φορές ξενερώνω που η πλειοψηφία έχει μάθει να ακούει σκουπίδια και αγνοεί κάποια «διαμάντια» της Low Bap. Η hip hop μουσική δεν αρέσει σε όλους, όμως ο στίχος μπορεί να παρασύρει τον καθέναν. Πιστέψτε με!
Ο ίδιος θα μπορούσε να μπορούσε να διδάξει πράγματα μέσα από τις μουσικές του, όπως έκανε σε μένα όλα αυτά τα χρόνια που τον ακούω, όμως αρνείται τον τίτλο του δασκάλου: «Δεν είμαι δάσκαλος ευτυχώς. Δε πιστεύω στους σωτήρες. Ελπίζω ότι όλοι μας θ’ ανταμώσουμε έστω κι αργά αυτό που μας ταιριάζει και βασικά ποτέ δεν με αφορούσαν οι συνένοχες πλειοψηφίες».
Πόρνες στο κόκκινο χαλί: «Οι στίχοι τους και η μουσική, πόρνες στο κόκκινο χαλί για τους πελάτες. Παντού νταβάδες χορηγοί, γιατί η ντροπή στο τόπο αυτό, πάντα είχε πλάτες…»
Δάσκαλος δεν ήταν και ούτε ποτέ ήθελε να γίνει. Άλλωστε δεν έχει διστάσει να κάνει τραγούδι το παράπονό του για την αδιαβασιά του. Ο λόγος είναι απλός όπως μας εξηγεί: «Έχασα απέραντη ομορφιά και πολύτιμο χρόνο». Κερδίσαμε όμως εμείς πολλά από τους στίχους του.
Ό,τι συναίσθημα κι αν σου βγάζουν τα τραγούδια του, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως ξέρει όσο λίγοι να πιάνουν το παλμό της κοινωνίας και να εκφράζουν την οργή τους μ’ένα μοναδικό τρόπο. Ακόμα κι αυτοί που διαφωνούν μ’ αυτά που γράφει και τραγουδά, δεν μπορούν παρά να υποκύψουν στην άλλοτε παραμυθένια και άλλοτε οργισμένη αποτύπωση των γεγονότων, των συναισθημάτων, των προβληματισμών, της χαράς, της λύπης, της… φωτιάς.
Η γνώμη του λοιπόν πάντα μετρά και δεν θα μπορούσα να μην το ρωτήσουμε για όσα συμβαίνουν στο τόπο μας. Τι βλέπει για το μέλλον της Ελλάδας; «Αντάρα, ντροπής γεννήματα και μίσος. Όμως για ακόμα πιο μετά βλέπω: ανυπακοή, πράξη και τον «μεγάλο κύκλο», μου απαντά.
Πάμε: «Πάμε σαν διψασμένα πουλιά μέχρι το Guantanamo να πάρουμε τα φωτιά..»
«Το παρελθόν βρωμάει αποτυχία κι οι αποτυχημένοι παρελθόν»
Το γενικό αίσθημα πάντως είναι η απαισιοδοξία κι αυτό βγαίνει από τα λεγόμενα του Μιχάλη, που μιλά για την ελπίδα: «Πρόταγμα δεν υπάρχει. Πρόταση νέα δεν υπάρχει. Το παρελθόν βρωμάει αποτυχία κι οι αποτυχημένοι παρελθόν. Ελπίδα όμως υπάρχει πίσω από όση μαγαρισμένη αίσθηση μνήμης μας απέμεινε. Κάντε το κόπο».
Φυσάει κόντρα: «Δεν αντέχω της βολής τη σιγή..»
«Καταδικάζεται σε αιώνια ‘δημοκρατία’»
Και πάμε στο αιώνιο ερώτημα… Πως φτάσαμε έως εδώ; Ποιος φταίει για την κατάντια μας; Όλοι οι πολιτικοί; Ή υπάρχουν και εξαιρέσεις; «Ακόμα κι αυτοί που δεν εκλέγονται», απαντά ο Big Daddy της Low Bap και φυσικά δεν ξεχνά τον κόσμο που τους ψηφίζει: «Είναι ένοχος για ηθική αυτουργία. Καταδικάζεται λοιπόν σε αιώνια “δημοκρατία”».
Ένα από τα τραγούδια που ξεχωρίζουν από το τελευταίο cd των Active Member είναι το «Ντου Ξελευτερία». Πολύς κόσμος δεν θα έλεγε «όχι» σ’ ένα ντου στη βουλή, ο Μιχάλης μάλλον είναι ανάμεσα σ’ αυτούς, εξηγεί τους λόγους και… θυμάται: «Ντου στη κοινωνία για να μη ξαναϋπάρξει ανάλογη βουλή. "Remember, remember the 5th of November"».
Ντου ξελευτερία: «Γι’ αυτό λοιπόν ντου ξελευτερία, στ’ όνειρο μας να μπει το ξαστέρωμα. Μη τους δώσεις άλλη μια ευκαιρία, θα είναι το έσχατο ξενέρωμα…»
«Κάνω συλλογή από χαρτιά κατασχέσεων»
Δεν είναι όμως μονάχα τα χαρτιά με στίχους που έχουν γεμίσει το σπίτι του Foxmoor, αλλά και αυτά των κατασχέσεων όπως εξηγεί όταν ρωτώ αν θα πληρώσει τα νέα χαράτσια: «Όχι δε θα τα πληρώσω. Εξάλλου κάνω συλλογή από χαρτιά κατασχέσεων».
Δεν πληρώνω: «Και δεν πληρώνω κουφάλες τα σπασμένα σας, τα ξερατά σας και τα κλεμμένα σας…»
Ανοιχτός πάντα στις προκλήσεις, ο Μιχάλης δέχτηκε να πει δύο λόγια για πέντε πολιτικούς και οι απαντήσεις είναι μια και μια. Πληροφοριακά, θα μπορούσαν να μπουν όλες για τίτλος κειμένου.
Για τον Κώστα Καραμανλή: Δε θα πάει από πέσιμο
Για τον Γιώργο Παπανδρέου: Ντελιβεράς με λυτά κορδόνια σε άσελο ποδήλατο
Για τον Θεόδωρο Πάγκαλο: Τι στι διάολο μου θυμίζει το επώνυμο αυτό;
Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο: Η δουλειά τελείωσε αφεντικό. Δε τους άφησα ούτε τα θαφτικά.
Για τον Αντώνη Σαμαρά: Συμμαθήτρια και θλιμμένη γκρούπι.
Μικρέ μου επίγονε: «Μικρέ μου επίγονε σε καλώ να κυβερνήσεις, έχεις εικόνες και χιλιάδες αφηγήσεις, κρατάει η σκούφια σου από μεγάλο τζάκι, στην χώρα αυτή η εξουσία πάει τρενάκι…»
Και ένας στίχος από τον Μιχάλη, για να κλείσουμε το κεφάλαιο πολιτική-κοινωνία και να επιστρέψουμε στα μουσικά:
“Ήδη βρωμάν τα χνώτα σου
συμβιβασμό και πρόσχημα
ρεφούλι μπρος στη πόρτα σου
κι εσύ στο αγγελοθώρημα
Ήδη βρωμάν τα χνώτα σου
Φόβο και συμμάζεμα
Τ’ απόνερα τα πρώτα σου
Ρετσέτα για φαρμάκωμα
Ήδη βρωμάν
τα χνώτα σου”.
Και αφήσαμε για το τέλος το μεγάλο και πρόσφατο κεφάλαιο που ακούει στο όνομα «La Bruja Muerta», που έβγαλε το δεύτερο δίσκο στις 27 Οκτώβρη (πληροφορίες για να το αγοράσετε θα δείτε
εδώ).
«Η συνέχεια του σκοτεινού παραμυθιού»
Τι πρόκειται να ακούσουμε από την νεκρή μάγισσα; Θα έχει σχέση με το πρώτο που περιλάμβανε σπουδαία κομμάτια («Στη φωτιά», «Σε καρτερώ», «Άραγε» κτλ); «Μάλλον είναι η συνέχεια του σκοτεινού αυτού παραμυθιού που κρύβει σκαρωμένο μέσα του το σήμερα και συνάμα τις μνήμες μας», απαντά ο Μιχάλης. Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να ακούσω ακόμα τα νέα κομμάτια, αλλά φαντάζομαι πως θα υπάρχουν τραγούδια της οργής. Δεν θα μπορούσα να μη το ρωτήσω αφού μ’ είχε φάει η περιέργεια: «Δίκιο έχεις για ό,τι φαντάζεσαι. Η έκπληξη όμως είναι κρυμμένη πίσω από αυτά που δε φαντάζεται κανείς ότι θ’ ανταμώσει σ’ αυτή την ενότητα».
Στη φωτιά: «'Οι δανειστές να' χουν τέλος αργό, σα τη ντροπή την κακιά μητριά μας και οι σωτήρες παρέα στο γκρεμό κυκλωμένοι απ' τη μεγάλη σκιά μας».
Ανυπόμονος γαρ, ζήτησα και ένα στίχο για να πάρω μια ιδέα από το νέο δίσκο πριν φτάσει στα χέρια μου και νιώθω δικαιωμένος που τον αποκαλώ ποιητή. Πάρτε μια γεύση και θα καταλάβετε…
«Τα ζώα γυρνάν στο χειμαδιό
χωρίς την άνοιξη να περιμένουν
τα βρήκαν όλα ρημαδιό
σκυφτά βαδίζουν, που πηγαίνουν;
Ποιός τα ‘ συρε ξανά εδώ και για ποιο λόγο;»
«Για το χειμώνα μέσα μου τραγουδάω»
Ο τίτλος του δίσκου είναι «Χειμώνας» και ο Μιχάλης μας εξηγεί πού αναφέρεται: «Αναφέρομαι στο χειμώνα που ‘χω μέσα μου. Σ’ εκείνο τον όμορφο κι ατέλειωτο χειμώνα, που σε κάνει να λαχταράς την επερχόμενη άνοιξη σα να ‘ναι η πρώτη αυγή που θ’ αντικρίσεις. Για κείνο το χειμώνα τραγουδάω.
Εκείνη την άνοιξη περιμένω και μετά το μεγάλο θερισμό αν έχουμε αντέξει θα τρυπώσουμε στη χαμοκέλα μας για να χαρούμε λεύτεροι ίσως τον επόμενο χειμώνα».
Θα σε καρτερώ: «Ξαναμουρμουρίζω τα δύσκολα πάλι συγυρίζω, ξαναψιθυρίζω, ξορκίζω τη φωτιά κι ορίζω και ξαναβρίζω, χαρίζω στη ντροπή το γκρίζο κι αφού λυγίζω, δεν μπορώ..»
Είναι πάντως περίεργο ένας άνθρωπος με 1000 τραγούδια, που έχει κάνει ένα τόσο μακρύ ταξίδι με τους Active Member να την… ψάχνει ακόμα και να δημιουργεί τους «La Bruja Muerta». Περίεργο, αλλά όχι για τον Foxmoor, που δεν θα σταματήσει να κάνει αυτό που αγαπά, να δημιουργεί και να ζητά νέες δρόμους και ξελαμπικάρισμα.
«Μια δημιουργική κατάρα…»
Η απάντησή του στο ποια ανάγκη τον οδήγησε στους “La Bruja Muerta” είναι κατατοπιστική και συνάμα ταξιδιάρικη, όπως τα τραγούδια του που σου φέρνουν πάντα στο μυαλό ιστορίες και δημιουργούν εικόνες, όπως λέει και μια ψυχή: «Μια δημιουργική κατάρα από τη νεκρή μάγισσα (τη βολή μας δηλαδή) μας οδήγησε σ’ αυτό το στενορύμι της ιστορίας. Δεν είμαι σίγουρος αν ήταν ανάγκη ή κάτι τυχαίο. Το μόνο που προλαβαίνω να χαρώ όμως είναι το ξεμάκρεμα από τη σκαρταδούρα».
Άραγε: «Άραγε να φταίει η κρίση ή που η τύχη μ’ έχει φτύσει. Μήπως το κακό γ@μ$^, που δεν πίνω και χασίσι».
Δεν θα μπορούσα όμως να κλείσω το κείμενο δίχως να τον ευχαριστήσω θερμά για τον πολύτιμο χρόνο του και για τα όσα έχω πάρει-κερδίσει απ’ αυτόν όλα αυτά τα χρόνια, να ανανεώσω το ραντεβού μαζί του στις 5 Νοέμβρη όπου έχει Live στο Gagarin για να παρουσιάσει τα νέα του τραγούδια μαζί με τον Jamoan (περισσότερες πληροφορίες
εδώ) και να τον ρωτήσω τις διαφορές ανάμεσα στους Active Member και τους La Bruja Muerta.
Η απάντηση του, έβαλε τα πράγματα σε μια σειρά: «Οι Active Member είναι η αλαναρία μου. Οι La Bruja Muerta είναι η σκοτιά μου. Η Sadahzinia είναι η δροσιά μου και “αλεπού του βάλτου” είναι το παρανόμι μου».
Όλα όσα θέλετε να ξέρετε για το νέο δίσκο των La Bruja Muerta «Χειμώνας» και για το Live στο Gagarin στις 5 Νοέμβρη ενημερωθείτε
από το Lowbap.com.
Για τις μέρες που έρχονται…
ΠΗΓΗ:http://www.cosmo.gr
